Una giornata particolare

Vandaag was een heel bijzondere dag! We hebben Italië bereikt! Zelfs nog een stuk over Zwitsers grondgebied gefietst. De Reschenpass was prima te doen. Het is een machtig gevoel om van haarspeldbocht naar haarspeldbocht te fietsen. Je hebt zo snel al hoogte bereikt! En dat allemaal op je eigen 'motor'. De weg ging heel gelijkmatig omhoog. In wielerjargon noemen ze dat 'een loper'. Het is natuurlijk heerlijk om zonder bepakking omhoog te fietsen. We hebben heel wat mensen het zwaar zien hebben met veel te zware bepakking op hun fiets.

Dit is wel een van de makkelijkere passen. We hebben wel voor hetere vuren gestaan. Toen vroeger de kinderen nog meegingen op vakantie verzonnen zij altijd een aanmoedigingslied. Op de Galibier was dat: 'Het valt wel mee op de Galibier, het valt wel mee......'. Op de Mont Ventoux was de variatie: 'Je wordt niet moe op de Mont Ventoux, je wordt niet moe.... Vandaag had ik mijn eigen aanmoedigingslied  maar bedacht: 'Ik geef gas op de Reschenpass, ik geef gas.....'. In deze cadans naar boven fietsen ging super.

Bovenop de Reschenpass hebben we de eerste echte heerlijke Italiaanse cappuccino gedronken. Genieten. Eigenlijk genieten we al de hele vakantie enorm. Die vrijheid om te gaan en te staan waar we willen. Geen verplichtingen, geen tijdsdruk. Ervaren wat er nu weer op ons pad komt. Elke dag een stukje fietsen betekent dat je gewoon in Italië kunt komen. Fantastisch toch! Ik heb de nodige cursussen mindfulness gevolgd  maar hier lukt het pas goed om het echt in praktijk te brengen! 

Na de koffie is Adri weer omgedraaid en is aan dezelfde kant afgedaald om de auto op te halen. Ik ben verder gefietst. Schitterend langs een stuwmeer (De Reschensee) met uitzicht op de besneeuwde toppen van de Ortler (3905 m). Dat fietspad ging met veel kleine hellingen op en af. Het laatste stuk ging steil omlaag.

6 km voor de finish moest ik schuilen voor regen en onweer. Het blijft toch verraderlijk in de bergen. Op de Italiaanse meteo hadden ze voorspeld dat het om 16.00 uur zou gaan regenen, niet dus. Maar goed, met 6 fietsers gezellig staan schuilen. Een Italiaans echtpaar bleek regelmatig naar Friesland af te reizen omdat ze zo dol zijn op watersport. 

In Glurms of Glorenza (Italiaans) aangekomen ben ik gelijk naar hotel Zur Post gegaan. Dat hadden we 's ochtends nog geboekt (leve internet). Douchen en geslapen tot Adri arriveerde.
Op de een of andere manier hebben we altijd goede ervaringen met 'Zur Post' of 'de la Poste' hotels. Dat had ik vroeger al toen ik nog met mijn ouders op vakantie ging. Ik kan me die keer nog herinneren dat we voor het eerst met ons hele gezin op wintersport gingen. We zaten in Vent (Oostenrijk) en waren de laatste dag gaan skieën in Obergurgl. Door lawines zijn we op de terugweg gestrand in hotel Zur Post. Heerlijk gegeten voordat we s avonds laat weer ons appartement konden bereiken.

Ook hier hebben we weer erg lekker gegeten. Nu uitrusten, blog schrijven, boekje lezen en weer lekker slapen. Het was echt 'Una giornata particolare'!

@ Anneke en Jan.: We zijn Oostenrijk nu al uit maar we hebben zeker de overheerlijke schnitzels van kalfsvlees gegeten hoor!

@Ben: morgen fietsen we inderdaad naar Merano!