Appels, appels en nog eens appels

Wat was het weer heerlijk om in zo'n mooi oud hotel te overnachten. Te bedenken dat vroeger hier de postkoetsen stopten. Zo'n gebouw ademt historie uit. Het hele plaatsje is middeleeuws. Stadsmuur, stadspoorten en veel oude huizen. Vanochtend eerst rondgekeken want gisteren in de regen hadden we daar geen zin meer in. Bij de plaatselijke Konditorei koffie gedronken en een taartje gegeten (@ Margriet: de taartjes zijn in Italië ook erg lekker en gisteren op de foto waren ze niet te zien maar de Apfelstrudel stond er wel;).

Over appels gesproken....we hebben nog nooit zoveel appelbomen bij elkaar gezien.. Geen ander fruit, alleen appels. Vele tientallen kilometers met enorme appelboomgaarden die tot vlak aan het fietspad reiken. Er was alleen een verschil in appelboomgaarden met groene appels en met rode appels. Nu lees ik net in het boekje dat 1/10 van de Europese appels in Zuid Tirol wordt geplukt.

Het was voor mij wel een heel simpele tocht. Veel vals plat naar beneden met aan het eind een steile afdaling. Voor Adri was het een stuk zwaarder. (je had gelijk Frans).

Het was trouwens behoorlijk druk op de fietsroute vandaag. Een heel ander publiek dan boven op de Reschenpas, dat was wel opletten dus. Maar toch nog alle tijd om om me heen te kijken en te genieten van de fantastische bergen op de achtergrond, de burchten, de kerkjes, de snelstromende rivier.

In Merano aangekomen hebben we de camping opgezocht. Een echte stadscamping. We hebben geen grote plek maar we staan tussen fietsers en motorrijders. Het is opvallend rustig. Adri heeft weer heerlijk gekookt. Na een paar dagen uit eten is het heerlijk om veel groente te eten en niet zo zout....

Deze tekst kreeg ik van een vriendin. 'Fietsen: snel genoeg om veel te zien, langzaam genoeg om overal bij stil te staan'. En zo is het.