Rücksichtsvoll

Vandaag de etappe van Ellwangen naar Dillingen an der Donau. Bij aankomst hebben we 950 km op de teller staan (= antwoord op de vraag van mijn vader). Bij de kaart van dit blog wordt de afstand met de auto aangegeven maar met de fiets nemen we nu eenmaal niet de kortste route maar wel de mooiste.

Fietsen is een genot voor al je zintuigen. Je ziet ongelooflijk veel van het landschap: je ruikt de geuren, je hoort vogels, kabbelende riviertjes, landbouwvoertuigen, je voelt de wind om je hoofd en alles smaakt extra lekker na gedane inspanning. Zo wachtte ik Adri op halverwege de route op het terras van een Konditorei. Hun specialiteit was 'maanzaadtaart'. Werkelijk verrukkelijk.

Het valt ons op dat men in Duitsland zoveel ruimte geeft aan fietsers. Automobilisten  halen je met een grote boog in, ze blijven achter je rijden wanneer ze de bocht niet kunnen overzien of ze geven je voorrang terwijl je dat niet hebt. Harold noemde dit gisteren 'rücksichtsvoll'. Dat vinden we wel een mooie term als tegenhanger van 'rücksichtslos'. In Nederland maken we dat vaak anders mee.

In de loop van de dag zag je het landschap veranderen. De eerste 17 km ging licht omhoog door het dal van de Jagst. Na een klim kwamen we op de het Härtsfeld terecht, een hoogvlakte in het uiterste noordoosten van de Schwäbische Alb. Ineens geen vakwerkhuisjes meer te zien maar schattige barokke dorpskerkjes. 
Het Härtsfeld maakt trouwens deel uit van de Europese  waterscheiding. Aan de noordzijde komt neerslag via Jagst, Neckar en Rijn in de Noordzee terecht; aan de zuidzijde komt neerslag in de Donau terecht die uiteindelijk in de Zwarte Zee uitmondt.

Nu staan we op een kleine camping aan de Donau en maken al weer plannen voor de dag van morgen!