Fietsen door de Povlakte......saai????

Vanochtend startte de fietsroute bij de Arena in Verona. Van daaruit de stad uit gefietst over kiezelpaden, afgewisseld met mooi asfalt. Henk dook af en toe aan de route op om foto's en video opnames te maken. Na 20 km een koffiestop in Zévio. Prachtig oud middeleeuws dorpje. Er was een grote markt waar we wel overheen moesten want de route liep daar dwars doorheen. Omdat ze geen taartjes bij de koffie hadden gingen we op de markt kijken of er wat lekkers te koop was. Het werd niet iets zoetigs maar iets hartigs: een broodje porchetta (varkensnek). Erg lekker.

Daarna doorgefietst naar Montagnana. Een prachtige route door stille dorpjes en langs aspergevelden, graanvelden, appelboomgaarden. Het is er vlak maar de vergelijking met Nederland houdt daar wel op. Cipressen, kerkjes uit de vijftiende eeuw, mooie landhuizen, 35 graden Celsius. Met de auto door de Povlakte is saai maar met de fiets is het absoluut de moeite waard. 

Tussendoor kregen we van Henk nog druiven en extra water uitgereikt want met die hitte moet je wel zorgen voor extra vocht.

In Montagnana aangekomen (een middeleeuws ommuurd stadje) bleek er een middeleeuws schouwspel aan de gang te zijn. Ridders en jonkvrouwen liepen er rond en de paarden werden in gereedheid gebracht. We wilden daar wat lunchen maar Henk kon de auto niet kwijt en we besloten maar door te fietsen om in het volgende dorp wat te lunchen. We hadden 60 km afgelegd en moesten nog 20 km fietsen naar ons overnachtingsadres. Helaas was er in het volgende dorp niks open. Adri en ik moesten water hebben dus toen ik een man in zijn tuin zag zitten ben ik afgestapt en heb gevraagd in een paar woorden Italiaans en met mijn bidon in de hand of hij 'aqua' had, 'per favore'..... Hij bleek goed Engels te spreken en was bereid om onze bidons te vullen. Hij was natuurlijk benieuwd waar we vandaan kwamen. Als vrachtwagenchauffeur was hij regelmatig in Nederland geweest. Hij vond het fantastisch dat we helemaal op de fiets waren gekomen. Zijn moeder riep naar hem door het raam dat we ook 'aqua fresca' moesten krijgen en toen kwam hij met 2 flesjes gekoeld water aanzetten. Weer een leuke ontmoeting en met weer voldoende vocht in ons lijf en bidon hebben we het laatste stuk gefietst.

Het hotel dat we hadden geboekt ligt op de fietsroute dus we konden het niet missen. Henk was er al en zat ons op te wachten. Een koud biertje na 84 km smaakte erg lekker.

Masi, het dorp waar we nu zijn, leek verder vrij uitgestorven. Gelukkig konden we hier 's avonds in het restaurant van het hotel eten. Om 20.00 uur stroomde het helemaal vol met Italianen. Fantastisch lekker gegeten.