Italianen in mijn wiel

Na een heerlijke nacht in een airconditioned kamer ging de wekker om 8.00 uur. Om half 9 hadden we met Henk in de eetzaal afgesproken. Henk was er nog niet maar we waren vast begonnen. Tot Adri op zijn horloge keek en dacht dat zijn horloge stil stond of......? Het bleek dat ik de wekker verkeerd had gezet. Zaten we daar om half 8. Dat was hilarisch. We konden er toch niets aan veranderen dus we hebben maar hééééél erg lang over het ontbijt gedaan. Gelukkig was het voor Italiaanse begrippen een zeer uitgebreid buffet. Natuurlijk overheerlijke cappuccino er bij. Onvoorstelbaar dat ze maar 3 euro voor het ontbijt rekenden.

Dit hotel is een echt familiebedrijf. De oma heeft duidelijk de leiding. Haar dochter, schoonzoon en kleindochters werken allemaal mee. Ze hebben met hun bedrijf al de nodige oorkondes gewonnen. En allemaal zo aardig! Toen we vanochtend al hadden uitgecheckt wilde ik nog even de bidons met kraanwater vullen. Geen denken aan hoor. Er werden flessen gekoeld mineraalwater aangerukt en daar mocht ik echt niets voor betalen. Heerlijke ervaring weer.

Daarna weer op de fiets gestapt. We kwamen Henk onderweg weer een aantal keren tegen. Hij heeft onze fietsroute op zijn tablet staan dus hij weet precies waar we langs komen. Hij had al een leuk tentje uitgekozen om koffie te drinken en in Ferrara hebben we geluncht. Ferrara heeft een prachtige oude binnenstad. Leuk ook om doorheen te fietsen. Na onze lunch zijn wij doorgefietst naar een Agriturismo in Portomaggiore. Henk ging ondertussen boodschappen doen voor het avondeten. Het laatste stuk viel mij wat zwaar. Slecht wegdek, warm en een langere rit dan ik had gedacht. We dachten dat we een korte etappe van 73 km zouden hebben maar het werden er 95.... Dat is natuurlijk ook een mentale kwestie.
Gelukkig weer een allerhartelijkste ontvangst en een prachtige kamer. Na een douche en een powernap was ik er weer helemaal.

Eerder op de dag had ik nog wel even gescoord. Ik reed een paar Italiaanse wielrenners voorbij en maakte wat vaart. Prachtig weggetje waar ik 30 km per uur makkelijk kon halen. De 4 Italianen (en Adri) pikten aan en bleven in mijn wiel. Ze vonden het erg jammer dat wij op een gegeven moment rechtsaf moesten naar Ferrara. Ha, Ha... dat maken ze niet zo vaak mee....